Pracownicy najemni (na umowie o pracę) z prawie całej UE mogą dzisiaj bez specjalnych formalności przybyć do Niemiec w celach zarobkowych. Od maja 2011 roku również obywatele Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Słowacji, Słowenii, Czech i Węgier mogą podejmować pracę w Niemczech bez żadnych ograniczeń i specjalnych pozwoleń.

Każdy, kto przybywa do Niemiec w celu podjęcia pracy zarobkowej musi poszukać sobie przed jej rozpoczęciem kasę chorych. Pracodawca będzie już pierwszego dnia pytał o przynależność do jednej z kas chorych, żeby mógł przelać składki ubezpieczenia socjalnego swojego nowego pracownika. Ubezpieczenie zdrowotne rozpoczyna się najpóźniej w dniu, w którym rozpoczyna się stosunek pracy.

Od 01. stycznia 2015 rosną stawki niemieckiego zasiłku socjalnego tzw. Hartz IV lub Arbeitslosengeld II. Teraz kształtować się one będą następująco:

Od 01.01.2015 niemieckie kasy chorych znowu mogą konkurować między sobą o nowych członków za pomocą indywidualnie ustalanych stawek ubezpieczenia zdrowotnego. Do tej pory niemiecki ustawodawca zobowiązywał wszystkie kasy chorych do jednakowej wysokości składki w wysokości 15,5% wynagrodzenia brutto. Składały się na to dwie wartości: ogólna stawka ubezpieczenia w wysokości 14,6%, która dzielona była pomiędzy pracownika i pracodawcę oraz stawka dodatkowa w wysokoóci 0,9%, którą pokrywał jedynie pracownik. Od stycznia 2015 ustawodawca zlikwidował stawkę dodatkową i umożliwił kasom chorych ustalanie własnych stawek dodatkowych.